„Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 23).

 

Zazwyczaj w naszej parafii sakrament pokuty jest sprawowany 15 minut przed każdą Mszą świętą. Natomiast w każdą środę oraz w pierwsze piątki miesiąca można skorzystać z sakramentu pokuty od godz. 16:30 do godz. 17:00.

Oczywiście, w nagłym wypadku można zawsze poprosić o posługę w konfesjonale, np. po Mszy świętej. Można też umówić się na indywidualne spotkanie z duszpasterzem parafii w celu spowiedzi i ewentualnej rozmowy na tematy duchowe.

W parafiach, gdzie posługuje tylko jeden kapłan, wielu ludzi nie ma możliwości wyboru spowiednika. Nie należy się jednak tego obawiać ani wstydzić, usprawiedliwiając tym samym zwlekanie z przystąpieniem do trybunału Miłosierdzia. Pamiętajmy, że spowiednika obowiązuje absolutna TAJEMNICA SPOWIEDZI, co oznacza, że nie wolno mu w czymkolwiek ujawniać sekretnych treści usłyszanych podczas sakramentu pokuty (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 983), i to pod sankcją natychmiastowej ekskomuniki. Kapłan po spowiedzi powinien się zachowywać po prostu tak, jakby niczego przed chwilą nie usłyszał.

Najważniejsze jest jednak to, że w tym pięknym sakramencie, przez posługę spowiednika jest obecny i działa sam Pan Jezus, pragnący rozlewać strumienie miłosierdzia na grzeszne dusze. Warto tu przytoczyć słowa z "Dzienniczka" św. siostry Faustyny Kowalskiej (nr 232, 113):

"Przed spowiedzią usłyszałam w duszy te słowa: Córko Moja, powiedz mu wszystko i odsłoń swoją duszę przed nim, jako przede Mną to czynisz. Nie lękaj się niczego; dla twojego uspokojenia kapłana tego stawiam między Mną a duszą twoją, a słowa, które ci odpowie – Moimi są. Odsłoń przed nim najtajniejsze rzeczy, jakie masz w duszy. Ja mu udzielę światła do poznania duszy twojej.

Pragnę powiedzieć trzy słowa do duszy, która pragnie stanowczo dążyć do świętości i odnosić owoc, czyli pożytek ze spowiedzi.

Pierwsze – całkowita szczerość i otwartość. Najświętszy i najmądrzejszy spowiednik nie może gwałtem wlać w duszę tego, co pragnie, jeżeli dusza nie będzie szczera i otwarta. Dusza nieszczera i skryta naraża się na wielkie niebezpieczeństwo w życiu duchownym i sam Pan Jezus nie udziela się takiej duszy w sposób wyższy, bo wie, że ona nie odniosłaby korzyści z tych łask szczególnych.

Drugie słowo – pokora. Dusza nie korzysta należycie z sakramentu spowiedzi, jeżeli nie jest pokorna. Pycha duszę utrzymuje w ciemności. Ona nie wie i nie chce dokładnie wniknąć w głąb swej nędzy, maskuje się i unika wszystkiego, co by ją uleczyć miało.

Trzecie słowo – to posłuszeństwo. Dusza nieposłuszna nie odniesie żadnego zwycięstwa, chociażby ją sam Pan Jezus bezpośrednio spowiadał. Spowiednik najdoświadczeńszy nic takiej duszy nie pomoże. Na wielkie nieszczęścia naraża się dusza nieposłuszna i nic nie postąpi w doskonałości, i nie da rady w życiu duchownym. Bóg najhojniej obsypuje duszę łaskami, ale duszę posłuszną".

Nie przyzwalajmy na życie w stanie grzechu śmiertelnego, bo może to skutkować wiecznym potępieniem!

Spowiednicy spoza parafii służą posługą sakramentalną podczas:

  • rekolekcji adwentowych;
  • rekolekcji wielkopostnych;
  • święta patrona parafii – 25 lipca.

KROK PO KROKU

PIĘĆ WARUNKÓW SAKRAMENTU POKUTY

  1. Rachunek sumienia.
  2. Żal za grzechy.
  3. Mocne postanowienie poprawy.
  4. Spowiedź szczera.
  5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

 

PRZEBIEG SPOWIEDZI

  • Pozdrów spowiednika słowami: "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus".
  • Następnie przeżegnaj się: "W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".
  • Kapłan może zachęcić cię do ufności w miłosierdzie Boże słowami: "Pan niech będzie w twoim sercu, abyś skruszony(a) w duchu wyznał(a) swoje grzechy".
  • Odpowiedz: "Amen".
  • Przedstaw się spowiednikowi, na przykład: "Jestem uczniem klasy… Mam… lat. Przystępuję do spowiedzi świętej pierwszy raz [lub: Ostatnio byłem(am) u spowiedzi... Naznaczoną pokutę wypełniłem(am)]. Obraziłem(am) Pana Boga następującymi grzechami…"
  • Teraz wyznaj swoje grzechy, a gdy skończysz, powiedz: "Więcej grzechów nie pamiętam. Za wszystkie grzechy żałuję i postanawiam poprawę, a ciebie, ojcze duchowny, proszę o naukę, pokutę i rozgrzeszenie".
  • Spowiednik wygłasza pouczenie, wyznacza pokutę i zachęca do żalu za grzechy.
  • Wzbudź akt żalu bijąc się w piersi oraz wypowiadając słowa: "Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu".
  • Spowiednik udziela rozgrzeszenia: "Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".
  • Odpowiedz: "Amen".
  • UWAGA! W sytuacji niemożności odpuszczenia grzechów, kapłan wyjaśnia, jakie warunki nie zostały spełnione oraz co należałoby uczynić, aby uzyskać rozgrzeszenie.
  • Aby uwielbić Pana Boga za dar przebaczenia, kapłan może zwrócić się do ciebie słowami: "Wysławiajmy Pana, bo jest dobry!"
  • Odpowiedz: "Bo jego miłosierdzie trwa na wieki!"
  • Teraz kapłan pożegna cię słowami: "Pan odpuścił Tobie grzechy. Idź w pokoju", po czym może delikatnie zapukać w konfesjonał.
  • Odpowiedz kapłanowi: "Bóg zapłać!". Możesz ucałować krzyż na stule spowiednika, jeśli jest wyłożona na zewnątrz konfesjonału.
  • Jak najszybciej wykonaj zadośćuczynienie (wypełnij pokutę).