"Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5, 14-15).

Bardzo prosimy nie zwlekać z namaszczeniem chorych do ostatnich chwil przed śmiercią, ponieważ nie ma wówczas pewności, czy kapłan zdąży udzielić go osobie żyjącej. Sakramentów nie udziela się zmarłym. Warto więc zadbać o to, by przeżyć ten sakrament spokojnie i pobożnie.

Sakrament namaszczenia chorych jest udzielany w naszej parafii:

  1. na wezwanie chorego lub rodziny (gdy chory nie jest w stanie sam o sakrament poprosić) w każdym czasie, szczególnie gdy jest zagrożenie życia (
    ​​ 502 497 934    ), jeśli tylko duszpasterz jest aktualnie dostępny;
  2. w kościele (w czasie rekolekcji wielkopostnych lub misji).

Przy zgłoszeniu chorego należy scharakteryzować jego stan zdrowia, a zwłaszcza:

  1. czy jest przytomny;
  2. czy może rozmawiać;
  3. czy jest w stanie przyjąć Komunię świętą.

Co to jest namaszczenie chorych?

Namaszczenie chorych jest to sakrament, który udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi doświadczonemu ciężką chorobą lub podeszłym wiekiem.

 

Komu udziela się namaszczenia chorych?

Kodeks Prawa Kanonicznego (Rozdział III)

OSOBY, KTÓRYM NALEŻY UDZIELAĆ NAMASZCZENIA CHORYCH

Kan. 1004

§ 1. Namaszczenia chorych można udzielić wiernemu, który osiągnąwszy zdolność używania rozumu, z powodu choroby lub starości zaczyna znajdować się w niebezpieczeństwie.

§ 2. Sakrament ten wolno powtórzyć, jeżeli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachorował albo jeżeli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stało się poważniejsze.

Kan. 1005. W razie wątpliwości, czy chory osiągnął zdolność używania rozumu, czy poważnie choruje lub czy zmarł, należy udzielić tego sakramentu.

Kan. 1006. Sakramentu należy udzielać chorym, którzy - będąc jeszcze w stanie świadomości - przynajmniej pośrednio o niego prosili.

Kan. 1007. Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy trwają z uporem w jawnym grzechu ciężkim.

Kiedy namaszcza się chorego?

Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub podeszłego wieku.

 

Jak często można przyjmować namaszczenie chorych?

Sakrament chorych chrześcijanin może przyjmować tyle razy, ile zostaje dotknięty ciężką chorobą; również wtedy, gdy nastąpiło nasilenie się choroby.

 

Jak udziela się namaszczenia chorych?

Do istoty tego sakramentu należy namaszczenie czoła i rąk chorego, z modlitwą:

"Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen".

 

Jak przygotować dom i chorego?

W naglącym przypadku (w niebezpieczeństwie śmierci) prosimy nie przejmować się żadnymi zewnętrznymi przygotowaniami!

W normalnej sytuacji, kiedy chory będzie mógł przyjąć trzy sakramenty święte (pokuty, namaszczenia chorych i Eucharystii), w mieszkaniu chorego dobrze jest przygotować:

  1. stół nakryty białym obrusem, a na nim:
  • krzyż;
  • jedną lub dwie zapalone świece;
  • naczynie z wodą święconą i kropidło;
  • szklankę letniej, przegotowanej wody jeśli chory ma problemy z przełykaniem;
  • kawałek waty na talerzyku do otarcia rąk kapłana z oleju;
  • nieco wolnego miejsca do położenia Najświętszego Sakramentu.
  1. krzesło (lub inne miejsce siedzące) dla kapłana (na czas sakramentu pokuty).

Domownicy w czasie spowiedzi chorego opuszczają pomieszczenie chorego, a w czasie kolejnych sakramentów (namaszczenie, Komunia święta) pobożnie uczestniczą w obrzędach wspierając chorego wspólną modlitwą.

Na zakończenie wizyty u chorego rodzina otrzymuje pamiątkowy obrazek z informacją o udzielonych sakramentach (jakich udzielono, kiedy udzielono, kto udzielił).

 

Jakie skutki sprawia namaszczenie chorych?

  1. zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla dobra chorego i całego Kościoła;
  2. umocnienie do przyjmowania po chrześcijańsku cierpień związanych z chorobą lub starością;
  3. przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
  4. powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu chorego;
  5. przygotowanie na przejście do życia wiecznego.